لطفا به عکس‌ها مربوط به کتاب و کتابخوانی این هفته توجه کنید:

- عکسی که نرگس شبیری از دخترش-چیستا- زمانی که هفت هشت ماهه بود گرفته بود و برای ما فرستاده است:

- عکس علی وفائیان از مشهد، عکس از مردی در حال خواندن کتاب:

- اما محمد قاسمیان برای ما این مطلب و عکس‌ها را فرستاده است:

تصاویری که در ادامه می‌آید مربوط به خودپردازهای کتاب در کشور چین (+ و +) می‌شود

هدف اصلی این خودپردازها، دسترسی آسان به کتاب در ۲۴ ساعت شبانه روز است. علاقمندان به کتاب، می توانند تنها با استفاده از کارت شناسایی یا کارت عضویت، از این دستگاه‌ها که به «خودپرداز کتاب» یا “Book ATM” مشهور شده‌اند، کتاب قرض بگیرند. به طور معمول ظرفیت هر خودپرداز کتاب بین ۴۰۰ تا ۴۵۰ کتاب در نوسان است. به تدریج کتابخوان‌ های بیشتری در سطح شهرهای چین نصب خواهد شد. تعداد این خودپردازها از ۱۰ عدد در سال ۲۰۰۸ به ۱۸۰ عدد در سال ۲۰۱۱ افزایش یافته است.

در ایران نیز قرار است ۱۰۰۰ ایستگاه مطالعه ایجاد شود. در هر ایستگاه ۱۵ عنوان کتاب و از هر عنوان، ۳۰ نسخه در دسترس خواهد بود. البته اشتباه نشود، خبری از خودپرداز کتاب نیست. با این حال همچون خبر مربوط به احداث کتابخانه بدون قفل در شیراز، که یکی از دوستان، هفته گذشته به آن اشاره کردند، می‌تواند حرکت رو به جلویی در راستای ترویج فرهنگ کتاب و کتابخوانی در ایران باشد. البته من عکسی از این کتابخانه در وب پیدا نکردم. به هر حال سوژه عکاسی مناسبی است برای کسانی که چهار راه حافظیه شیراز، محل عبور روزانه‌شان است.

ویدئوی مربوط به تصاویر خودپرداز کتاب را می توانید از طریق این لینک، دانلود نمایید.

- مانی فراهانی از اراک (آدرس توییتر @manifarahani) این عکس‌ها را فرستاده‌اند:

عکسی که علی حیدرزاده در سایت ۵۰۰px دیده بود:

اما خودم هم این مطلب و عکس‌ها را در سایت flavorwire دیدم:‌

باورکردنی نیست که این کتابخانه‌های زیبا همگی حاصل بازسازی و کاربری مجدد پیدا کردن سینماها، کارخانه‌ها، قایق‌ها و دیگر اماکن متروک هستند:

- کتابخانه مشهوری به نام El Ateneo در آرژانتین که زمانی در دهه ۱۹۲۰ یک سینمای بزرگ بود:

- این کتابفروشی در هوستون هم زمانی یک سینما بود:

- این هم قایقی است که در بریتانیا مبدل به یک کتابفروشی سیار روی آب شده است:

- و این کلیسایی است در ماستریخت هلند که تبدیل به کتابفروشی زیبایی شده!

شما هم می‌توانید عکس‌های خود را در مورد کتاب و کتابخوانی برای من ایمیل کنید تا همه خوانندگان از آنها استفاده ببرند.

نشانی ایمیل من alirezamajidi در جی میل.

پذیرش آگهی یک پزشک

فراخوان عکس با سوژه کتاب و کتاب‌خوانی در یک پزشک - جمعه‌های فرهنگی با یک پزشک

Related posts:

1. کتاب و کتابخوانی در قاب عکس – قسمت پنجم این بار ترجیح دادم که عکس‌های کتاب و کتابخوانی را...
2. کتاب و کتابخوانی در قاب عکس – قسمت اول اگر یادتان باشد، هفته قبل از شما خوانندگان عزیز درخواست...
3. کتاب و کتابخوانی در قاب عکس – قسمت دوم این هفته هم خوانندگان خوب یک پزشک لطف کرده‌اند و...
4. کتاب معجزه شکرگزاری – قسمت هفتم کتاب معجزه شکرگزاری نوشته «راندا برن» مترجم: وامق عسکری ویراستار:...

Nature mingles with math, to breathtaking results.

Google Earth: source of information, source of wonder, source of art. In 2010, Paul Bourke, a research associate professor at the University of Western Australia, began using the service to capture images for his ongoing Google Earth Fractals series. Since then, he's amassed an amazing collection of space-based photographs that are equal parts science and beauty: Each intoxicating image on the project's website is accompanied by a KMZ file that lets users pinpoint the photos' locations on their own Google Earth viewers, putting them in geographic as well as aesthetic context.

As the blog My Modern Met put it,

It's almost unbelievable that these naturally curving branches of paths exist in such extraordinarily beautiful patterns. The fact that it's a distanced view of the lands we walk on makes it that much more incredible and breathtaking. It really shouldn't come as such of a surprise, though, since it is a view of organically produced land. Many of the images bear a remarkable resemblance to textures and patterns found in a simple leaf, if one were to zoom in. Alternatively, we're looking at our vast world, zoomed out.

Exactly. And the natural patterns include here are suggestive not only of land, but also of the people who walk on it. The visual analogies here are human, too: are, seen in their way, animal: rocky capillaries, watery nerves, verdant vessels, and a reminder that the Earth is, on top of everything else, a frail body of its own. 

MyModernMet via @stevesilberman

امروز در لس آنجلس تایمز مطلب جالبی خواندم، این مطلب در مورد مریخ‌نورد کنجکاوی یا Curiosity بود و مطلبی بود که پیش از آن در جای دیگری به آن اشاره نشده بود.

مریخ‌نورد و به خصوص اجزایی از آن که در تماس مستقیم با سطح مریخ قرار می‌گیرند، مثل مته حفاری و چرخ‌ها، پیش از اعزام تحت شرایط کاملا استریلی نگاه داشته می‌شدند، ممکن است عجیب به نظر برسد، اما در مأموریت‌های خارج زمین، یکی از چیزهایی که باید از آن اطمینان کسب شود، آلوده نکردن  سطح سیارات دیگر با عناصر زیستی مثل باکتری‌ها است. این امر به خصوص در جاهایی که احتمال پیدا شدن آب در آنها بیشتر است، اهمیت بیشتری دارد.

بنابراین مریخ‌نورد هم تحت همین شرایط استریل حفظ می‌شد، اما پیش از مأموریت، مهندسین ناسا نگران شدند که مته بعد از فرود مریخ‌نورد دچار مشکل شود و تصمیم گرفتند مکانیسم جدیدی را در آن نصب کنند، بنابراین تحت شرایط کمتر کنترل‌شده‌ای، این مشکل را برطرف کردند.

در این مأموریت کاترین کُنلی که یک زیست‌شناس است، مسئولیت جلوگیری از آلودگی سطح مریخ را داشت، اما باز شدن محفظه مریخ‌نورد به او اطلاع داده نشد و او مدت کوتاهی قبل از پرتاب مریخ‌نورد از قضیه مطلع شد.

همه این احتیاطات ممکن است به نظرتان غیرضروری به نظر برسد، اما جالب است بدانید که در سال ۲۰۰۵، آژانس فضایی اروپا کشف کرد که گلسنگ‌هایی روی سطح سایوزهای روس‌ها توانسته‌اند چند روز در شرایط خلأ و تحت تابش اشعه ماورای بنفش تاب بیاورند و به زندگی ادامه بدهند. همین امسال هم یک آسیب‌شناس گیاهی به نام اندرو شورگر یک گونه باکتریایی پیدا کرد که می‌تواند روی مریخ با آن فشار جو ناچیز، به زندگی ادامه بدهد!

تخمین زده می‌شود که رعایت ناکافی شرایط استریل باعث شده باشد که ۲۵۰ هزار اسپور باکتریایی از طریق مریخ‌نورد وارد مریخ شوند، البته اکثر آنها در همان ابتدا تحت آن هوای سرد و اشعه ماورای بنفش و جو نامناسب، می‌میرند. به علاوه باید در نظر داشت که احتمال وجود آب در جایی که مریخ‌نورد در آن فرود آمده است، فوق‌العاده کم است.

در واقع مهندسان ناسا، قبل از بر هم زدن شرایط استریل، مقایسه‌ای بین سود و خطر کارشان انجام دادند و برآورد کردند که سود ناشی از کارشان، بسیار بیشتر از خطر فوق‌العاده کم آلوده کردن سطح مریخ است.

خب، خبر جالب و تا حدی دور از ذهن بود، ما شنیده بودیم که فضانوردانی که عازم از سفرهای فضایی برمی‌گردند، در بازگشت تحت شرایط قرنطینه، قرار می‌گیرند، اما نشینده بودیم که به طور مشابهی باید شرایط استریل در هنگام مأموریت فضایی برای آلوده نکردن سیارات هم انجام شود.

پذیرش آگهی یک پزشک

فراخوان عکس با سوژه کتاب و کتاب‌خوانی در یک پزشک - جمعه‌های فرهنگی با یک پزشک

Related posts:

1. پرونده جامع مریخ‌نورد کنجکاوی در «یک پزشک» اگر در هفته اخیر خواننده «یک پزشک» بوده باشید، رشته...
2. این عکس پانوراما را که «کنجکاوی» از مریخ گرفته است، حتما ببینید! بله می‌دانم، این روزها خیلی سر شما را با خبرهای...
3. عکس: غروب در مریخ اسپیریت، این عکس را در ساعت ۶:۰۷ در ۱۹ می...
4. آیا لپ‌تاپ‌های سامسونگ به برنامه‌های مخفی کی‌لاگر آلوده هستند؟! «محمد حسن»، به تازگی در وب‌سایت Network World ادعا کرده...

308 سال پیش، الکساندر سلکرک در ساحل یکی از جزایر هوان فرناندز در دریای شیلی، دور شدن کشتی اش را تماشا می کرد. کشتی همان طور به دور شدنش ادامه داد تا این که بالاخره در افق ناپدید گردید. سلکرک داد می زد، فریاد می کشید و التماس می کرد ولی جوابی نمی شنید. چهار سال بعدی زندگی الکساندر سلکرک در این جزیره ی متروکه سپری شد و همین چهار سال هم بود که الهام بخش رمان معروف دانیل دوفو یعنی رابینسون کروزوئه گردید.

الکساندر سلکرک در سال 1676 در روستای لارگو در اسکاتلند به دنیا آمد. او در دوران کودکی و نوجوانی اش کمی مشکل ساز بود و در سن 15 سالگی به دلیل رفتار نامناسب در کلیسا محکوم به خدمت در یک کشتی شد. او در سال 1703 به عنوان ملوان ارشد به خدمه ی کشتی Cinque Ports پیوست.

در سال 1704، تنها کمتر از یک سال پس از این که سلکرک به خدمه پیوست، کشتی در حال عبور از ساحل برزیل بود که اوضاع تغییر کرد. به خاطر شیوع بیماری اسکووری و کمبود آذوقه خدمه ی 90 نفری کشتی به 48 نفر رسید. کشتی در برابر آب های مواج اقیانوس نمی توانست دوام بیاورد و قسمت هایی از آن هم تخریب شده بود. کرم گذاشتن آذوقه ها و از بین رفتن باقی غذا ها هم اوضاع را بدتر کرد.

کاپیتان کشتی، توماس استاردلینگ به خدمه ی باقی مانده دستور داد تا در ساحل یکی از جزایر هوان فرناندز لنگر بیندازند تا خدمه کمی استراحت کنند و آب و غذای تازه بخورند. اما کاپیتان دلش نمی خواست زیاد در این جزیره بماند و می خواست هر چه سریعتر به مقصدش برسد. سلکرک با کاپیتان مخالف بود و می گفت که کشتی اصلا قابل دریانوردی نیست و اگر هم در برابر امواج دوام بیاورد دربرابر دزدان دریایی و کشتی های دشمن دوام نمیاورد. سلکرک می گفت تمام خدمه باید در جزیره منتظر کمک بمانند.

بالاخره کاپیتان از دست سلکرک خسته شد و به افرادش دستور داد تا سلکرک را همراه با لوازم شخصی اش در جزیره رها کنند که سلکرک هم به سرعت قبول کرد. ولی همین که کشتی از ساحل دور می شد نظرش را تغییر داد و به دنبال آن دوید و داد و فریاد کرد ولی کسی پاسخی نداد.

در بین وسایلش سلکرک یک تفنگ، چند گلوله، باروت، چاقو، قطب نما و غذا به مقدار کافی برای چند روز، وجود. داشت امکان ترک کردن جزیره اصلا وجود نداشت. حتی اگر او می توانست قایقی بسازد تا نزدیک ترین جزیره ای که مردم در آن زندگی کنند، 600 مایل راه بود. سلکرک قبلا داستان هایی درباره ی افرادی که در جزیره های متروکه جان سالم به در برده بودند، شنیده بود. پس تصمیم گرفت تا زمانی که کسی برای نجاتش بیاید، زنده بماند.

پیش بینی سلکرک درباره ی نامناسب بودن کشتی درست از آب درآمد. تنها یک ماه بعد از ول کردن او، کشتی Cingue Ports در ساحل پرو غرق شد. بیشتر خدمه در دریا غرق شدند. باقی مانده خدمه از جمله کاپیتان کشتی به یکی از جزایر اطراف پناه آوردند که در آن جا توسط اسپانیایی ها دستگیر شدند. اروپا در آن زمان درگیر جنگ جانشینی اسپانیا بود و بریتانیا با بخشی از اسپانیا دشمن بود. پیش روی این دستگیرشدگان شکنجه، بردگی، بیگاری و مرگ قرار داشت.

در بین سنگ های آتشفشانی نوک تیز و پوشش گیاهی انبوه، الکساندر آب برای نوشیدن، فوک و بز کوهی برای خوردن و میوه و سبزیجات برای مبارزه با اسکووری پیدا کرد. شب ها و روز ها گذشتند ولی الکساندر سلکرک امید خود برای رهایی را از دست نداد. او بز های کوهی را در نوزادی چلاق می کرد تا وقتی که بزرگ شدند نتوانند از دستش فرار کنند. بر اساس گفته خودش در مدتی که در جزیره بود نزدیک به 500 بز کوهی را شکار کرده بود. بعضی ها برای خوردن و بعضی ها فقط برای تفریح!

تلاش برای زنده ماندن بیشتر روزش را تشکیل می داد. گاهی اوقات به امید دیدن کشتی در دوردست ها ساعت ها در ساحل به تماشای افق می نشست. اما خبری از رهایی نبود.

سال 1709 بود که کشتی ای به جزیره آمد. به دلیل این که کشتی پرچم نداشت، ملیت آن معلوم نبود. ولی سلکرک اهمیتی نمی داد. او به اندازه ی کافی در این جزیره ی متروکه مانده بود. حتی اگر کشتی اسپانیایی بود و او مجبور می شد باقی عمرش را بردگی بکشد، به یک ثانیه بیشتر در این جزیره می ارزید.

خوشبختانه کشتی اسپانیایی نبود و وقتی کاپیتان وودز راجرز داستان سلکرک را شنید، به او پیشنهاد رهایی داد. سلکرک 1500 شب را به تنهایی در این جزیره ی متروکه گذرانده بود و حالا بعد از 4 سال و 4 ماه در حالی که در کشتی نجاتش نشسته بود، ناپدید شدن جزیره اش در هوای مه آلود را تماشا می کرد.

بعد از رهایی به روستای محل تولدش لارگو برگشت ولی در آن جا با طرز زندگی تازه مشکل داشت. در سال 1717 ازدواج کرد اما کمی بعد به دریا برگشت. سلکرک باز هم در سال 1720 بی خبر از زن اولش ازدواج کرد ولی این بار هم به سرعت به دریا بازگشت.

زندگی الکساندر سلکرک، کسی که چهار سال و چهار ماه در یک جزیره متروکه زنده ماند، توسط یک ویروس پایان یافت. در سال 1721 او به تب زرد دچار شد و مدتی بعد هم درگذشت.

در سال 1966 دولت شیلی برای جذب توریست، نام یکی از جزایر هوان فرناندز را به جزیره ی رابینسون کروزوئه و نام دیگری را به الکساندر سلکریک تغییر داد.

نویسندگان زیادی داستان های زیادی درباره ی زندگی ماجراجویانه سلکرک نوشتند ولی تنها اثر معروف بین آن ها رابینسون کروزوئه ی دانیل دوفو است. جالب است بدانید نسبت به شهرت این رمان در سطح جهانی، افراد زیادی الهام بخش واقعی آن را نمی شناسند.

منابع  (+) (+) (+)

بالشخصه مستند تماشا کردن یکی از بهترین سرگرمی های من است و از آن بسیار لذت می برم. امروز تصمیم گرفتم هر چند وقت یک بار مستند هایی که می بینم را در وبلاگ معرفی کنم. در این پست می خواهم چندی درباره ی Super Smart Animals بنویسم.

***

در طول تاریخ، حتی فکر حیوان های باهوش هم برای اکثر انسان ها مسخره به نظر می آمده است، ولی دیگر از این خبرها نیست. تحقیقات و آزمایشات اخیر نشان داده اند که برخلاف انتظارمان حیوان ها از آن چه که فکر می کردیم باهوش تر هستند. لیز بوناین به سراسر دنیا سفر می کند تا باهوش ترین حیوانات دنیا را ملاقات کند و در قالب مستندی برای ما به ارمغان بیاورد.

فیلمبرداری این مستند از اوایل سال 2011 آغاز شد و خود مستند هم در فوریه 2012 در دو قسمت پخش شد. از جمله جاهایی که سازندگان برای فیلمبرداری به آن ها سفر کرده اند می توان مکزیک، برزیل، تایلند، ژاپن، استرالیا و آلمان را نام برد.

در قسمت اول لیز بوناین با دلفین ها خلاقیت به خرج می دهد، کشف جالبی درباره ی اورانگوتان ها می کند، با مسابقه دادن با میمون نابغه از آبروی نسل انسان دفاع می کند، با اختاپوس ها آشنا می شود، هوش ماهی قرمز را امتحان می کند و سگ اسکیت باز شگفت انگیز را ملاقات می کند.

در قسمت دوم لیز بوناین وال های احساساتی را ملاقات می کند، با باهوش ترین شامپانزه ی دنیا گپ می زند، کینه ی کلاغ ها را بررسی می کند، سگ نابغه ای را می بیند که 1000 لغت بلد است و دربرابر طوطی سخنگو حضور می یابد.

تماشای این مستند را به همه پیشنهاد می کنم. مطمئنا بعد از پایان مستند طبیعت و حیوانات را با دید تازه ای نگاه خواهید کرد.

همه چیز از آن جا آغاز شد که مسئولان موزه ی ویلهلماین در آلمان تصمیم گرفتند آکواریوم های بزرگ خود را با جلبک دریایی تزئین کنند. بعد از جستجوی فراوان آن ها نوعی جلبک دریایی به نام Caulerpa taxifolia را انتخاب کردند. این جلبک سبز رنگ و زیبا بود و سریع رشد می کرد. همین طور ماده ای بدمزه ترشح می کرد که باعث می شد ماهی ها از خوردنش صرف نظر کنند.

با وفق یافتن جلبک با شرایط زندگی سخت آکواریوم نوع جدیدی از آن به نام caulerpa taxifolia (Vahl) C. Agardh به وجود آمد که محکم تر بود و سریع تر هم رشد می کرد. همه چیز خوب پیش می رفت تا این که در سال 1984 مقداری از این جلبک از آکواریوم وارد آب دریای مدیترانه شد و از اینجا بود که دردسر شروع شد.

وقتی که مسئولان متوجه مشکل شدند، دیگر دیر شده بود. جلبک قاتل که بسیار سریع رشد می کرد، در سال 1989 نزدیک به 2 هکتار از کف دریای مدیترانه را پوشانده بود و در سال 1997 هم وسعت آن به 11000 هکتار رسیده بود. تنها چند سانتی متر از این جلبک قادر است چندین هکتار رشد کند. ممکن بود که تنها چند میلی متر از این جلبک به تور ماهیگیری گیر کند و یا به کشتی ای بچسبد و به باقی نقاط دنیا منتقل شود. به همین خاطر هم بندر ها مجبور شدند کار خود را متوقف کنند و گردشگری و ماهیگیری هم در نقاط خطرناک ممنوع شد. سرعت رشد آن به طور میانگین سه اینچ اندازه گیری شده بود.

خود جلبک قاتل سمی نیست. اولین بار نام جلبک قاتل را رسانه های فرانسوی بر زبان آوردند اما نه به خاطر این تهدید جان انسان! شاید شما با خودتان فکر کنید که اگر این جلبک سمی نیست و برای انسان هم خطر مرگ ندارد، چرا نام جلبک قاتل به آن داده اند؟ جلبک قاتل با رشد سریع خود سایر گیاهان دریایی از جمله جلبک های دیگر را نابود می کند و از بین می برد. با نابود شدن آن گیاهان ماهیانی که از آن ها تغذیه می کنند از بین می روند و همین طور ماهیانی که از این ماهی ها تغذیه می کنند و این گونه کل اکوسیستم نابود می شود.

علاوه بر خطر نابودی اکوسیستم، صنعت ماهیگیری و کشتیرانی متوقف می شود و توریسم و گردشگری ادامه نمی یابد و لطمه ی بزرگی به اقتصاد شهر ها و کشور ها می خورد.

در سال 2001 مقداری از این جلبک قاتل در سان دیگوِ آمریکا مشاهده شد و آژیر های خطر به صدا در آمدند. حمل چندین گونه از جلبک های Caulerpa بین مرز های ایالتی ممنوع شد و خرید و فروش Caulerpa Taxifolia هم مجازات سنگینی داشت. محققان و دانشمندان دست به کار شدند و شش سال و هفت میلیون دلار بعد موفق به نابودی تمام جلبک قاتل در کالیفرنیا شد و این تنها پیروزی انسان ها دربرابر این جلبک بود.

اما برای باقی دنیا کار از کار گذشته بود. وسعت گسترش در مدیترانه و استرالیا آن قدر زیاد بود که روش آمریکایی ها دیگر کارساز نبود. در حال حاضر کشور های مدیترانه ای با دستگاه های مختلف جلبک ها را می کنند و استرالیا هم از محلول مس سولفات برای کند کردن رشد استفاده می کند ولی هیچکدام از این ها راه حلی قطعی نیستند.

هم اکنون جلبک قاتل 40000 هکتار از کف دریای مدیترانه را پوشانده است و به سواحل فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و استرالیا هم راه یافته است و با این که سرعت رشد آن کاهش یافته است، گسترش آن هم اکنون هم ادامه دارد. دانشمندان فکر نمی کنند با توجه به وسعت کنونی هیچ وقت قادر به نابودی تمام جلبک قاتل بشوند. در حال حاضر جلبک قاتل یکی از بزرگترین خطراتی است که زندگی دریایی را تهدید می کند.

منابع (+) (+) (+) (+)